soru

benim uzak diyarların birinde bir evim vardı

evim olduğunu bilmez

hiçbir zaman beni sormaz, ardına bile bakmaz

duygularımla ilk tanıştığım

ve aynı duyguların ilk lekesini aldığı yerde

küçük bir kız vardı, henüz küçücük bir kız. 

evrensel bir merakla bir şeyler öğrenirken

evrensel bir şeref yoksunluğu ile

merak etmediği tarzda şeyler öğretilen.

   benim bir çocukluğum vardı 

   benim bir çocukluğum yoktu 

   bu kimse için değil 

   bu benim için ucu açık bir soruydu.

benim uzak diyarlarda kalp atışlarım

yaşama ve sevgiye olan inancım 

ve de gözümüzün feri denilen, 

asıl adı - çok muhtemel "ümit" - olan 

varlığına tanıklık edemediğim 

hiçbir acıma olmaksızın sol göğsümden sökülen

duygularımın ilk tohumları vardı

gelecek diye beklediğim bir "gelecek"

hasret kaldığım dostluklar vardı 

yitirdim hepsini, çaldırdım, katledildiler 

belki de o gün asıl katliam 

benim ruhumdu.

   benim bir gençliğim vardı

   benim bir gençliğim yoktu 

   bu kimse için değil 

   bu benim için ucu açık bir soruydu 

ben büyüdüm, muhtaç olduğum birkaç sayfa yazıyla

büyüdüm, yazdığım üç beş mısrayla 

önümde fikirlerim, ilhamlarım, hayallerim

hepsi dağınık, masamda duruyor

önümde gençliğim, çocukluğum 

bana acınası bir ümitle bakıyor 

ve bir garip cesaretim var ki 

- ne varsa onda var işte, git desem gitmiyor -

işte beni bugün o ayakta tutuyor 

bir garip de sevgi var içimde 

insanlığa değil, haşa 

içimde bir sevgi var, 

- şu an parmaklarımdan dökülüyor -

benim bir benliğim var ki sormayın,

ben düşmek istesem de 

sol göğsümdeki boşluğun kökünden 

canlanıp beni diriltiyor. 

   benim mutluluklarım vardı

   benim mutluluklarım yoktu 

   bu kimse için değil 

   bu benim için - her saniye - 

   önemli bir soruydu.