huysuz tümör ve ölüm döngüsü

Zaman akıp gidiyor hızla, ne çabuk geçiyor aylar Kulağımın göğüs kafesinde duyduğu hızda: Kalbinin ritmi gibi, nefesinin usul usul saçlarımı okşadığı esnada... Gözlerimin baktığı bir insan değil yalnızca Bir varoluş başlı başına, Büyük bir heyecan macera romanında! Küçük çocukların gözleri fal taşı gibi açılıyor zira Gülüşlerine ve hatta bakışlarına... O kadar saf ve temiz işte yanaklarındaki gamzeler! Ve Da Vinci kadar da detaycı sanki Gözlerinin çevresinde gülünce oluşan O ince çizgiler... Şimdi ayrı kalmakmış aşk yolunda bize kader Tuz dedik biber dedik ama Ne gönül kaldırabildi hasreti bir saniye Ne de amansız hapseden dumanları, bu ciğer...

Acemi şairlerin hayatında Eski şiirleri vardır, bir de yeni şiirleri Önce yağmurlu havalarda kalplerinin tam üstüne oturmuş bir hüzünle başlar bu dürtü Ellerine kağıt ve kalem alır, yazmaya başlarlar... Hüzün nefrete dönüşene kadar yazar bu insanlar Sonra bırakırlar, zira artık basit bir kağıt ve kalemle aşılabilen duygular değildir bunlar. Ümit ararlar bir yerlerde Şiirlerinden gelen intihar kokusunu ortadan kaldırmak için... Tam da öyledir, bir tütsü yakmak içindir Bu arayışlar... '' Her tütsüyle bitmeyen kokular '' Doğru karışımlardan elde edilirmiş, her duyuya hitap etmezmiş tütsüler Bir gün biri girermiş genellikle hayatlarına İşte o andan itibaren ciltlenmeye değermiş yeni yazılan şiirler... Aniden duyguları kağıt ararmış mutluluktan Senelerce huzuru kağıda dökmek için bekleyen eller Amaçlarına ulaşırlarmış o güne kadar toprak dolmazsa vücutlarına Doladabilirmiş elbet, Gerçekleşirse dedikleri, Sayın Turgut Uyar'ın : '' Herkesin yüzün...