sofradaki kaşık
Herkes kendi çöplüğünde, Kendi cehenneminde, Boğulmaya mahkummuş bu hayatta. Yıllarımdan kalan artıklar Boğazıma kadar geldiğinde anladım. Bir karga uçtu şimdi önümden Ölüm haykırışı gibi yankılandı sesi kulaklarımda Senin sesin miydi yoksa... - mümkün - Ağaçların dallarından gelen katliam sesleri Ve uğuldayan rüzgarın Boğazımı ince ince kesişi... - sevgiyle çakıyor ama şimşekler - Bak! Karanlığı şerit şerit aydınlatan bir ışık Gözlerimin önüne gelen bu karmaşık Geçmişimi yarıyor tam ortasından Binlerce parçaya. Çevremdeki her evin sofrasında eskimiş bir kaşık Yanlarına gelecek yemeği Ulaştırmayı bekliyor sahibine, Bıkmış bir şekilde. Ne kıpırdayabiliyor yerinden Ne duyuları var Ne de ne yaptığının farkında... Göz kapaklarımdaki bu yoğun ağrı Ve bitkinlik... Kaşık ve ben, bakışıyoruz şimdilik.