elveda

ben yine yollara koyuluyorum
seni her bulamadıkça,
kendimi bir nebze daha fazla kaybediyorum
içimdeki sevgiyi zehirleyerek öldürüyorum
ve korkuyu ayaklarımın altına alarak

ona işkence çektirmeye çalışıyorum.

yalnızlığın tasvirini 

buz gibi suların nefes alışverişimi 

kesmesiyle anlamaya çalışıyorum.

        banyodaki kırık, küçük ve dolaplı bir aynaya

        her sabah "ben kime dönüştüm" diye soruyorum 

işte buncacık zamanda 

paldır küldür gökyüzü benim başımda

hortumlar, fırtınalar 

kasırgalar, depremler ve volkanik patlamalar 

aldığım yaralar ve yanıklar 

        gördüğüm işkence ve korku dolu rüyalar 

        hapistim ben aslında nice yıllar 

        bedenler, bedenler ve kirli eller 

öleceğini bilen ve buna rağmen öldüren 

öldürmekle kalmayıp öldürten 

        insana kendi kendini katlettiren 

        çokça olaylar ve kişiler 

kişilerin yol açtığı trajik senaryolar

olaylar zincirinin her zaman sonu olan

ve hiçbir zaman nedeni anlaşılmayan

korkunç kilit noktaları

- kilit noktaların tamamında başrol ben -

her daim mağdur ve yenilmez bünyem 

kendi kendine silah çeken güzel anılar

kendi kendini katleden,

katleden...

katletmemiz gereken hepimizin,

mutluluğu olanaksız kılan

bazı duygularıma tek neden.

kuzey denizinin suyu yine çekildi 

işte ortada bütün günahlarım 

        keşfedemediğim duygularım
        ve yuvam diye bellediğim ülkeler
avucumda canımın son damlaları
yakında terk edeceğim bu diyarları
kimsenin içinde bir yara olarak kalmayacağım
sileceğim bu dünyadan
teker teker, bana dair bütün anıları
sen de her şeyi yoluna koyarsın
ben yokken belki ara ara göğe bakarsın
unutma, varken var olmadım sende asla
yokken de kalmayacağım içinde
ne bir yıl, ne de bir dakika; elveda.