misafir

Bugün kapımı tıklatan
- nihayet - ölümdü!
Bu tok vuruşlar,
Ve ardından gelen uzun sessizlik,
Sanki varoluşum büsbütün bir acizlik!
Biten, ek olarak - gitmesi bitiren - her şey
Ve ömrümü büyük bir titizlikle
Tüketen her canlı misafirim bugün, hepsi kapımda.
Fakat bu misafirlerden bir tanesini tekrar görmek,
Bir saniye sonra
Son nefesimi vereceğimi bilsem bile,
Adeta bin yıllık acı çekmek demek!
Benim kendi zihnime indirdiğim bu kepenk
Umarsızca orantısız gücünü
Bana kabul ettirmeye çalışan
Kanlı ellere.
Buna yol açan da
İçimdeki korkak sesin gönderdiği
Renksiz çelenk...
Karabasan gibi boğazımda düğümlenen,
Yüreğimi parçalayarak geçen
- yutulmuş - kocaman bir haykırış...
...
Uzun süren toplu bir sükunetin ardından, melekler beni
Kapımdan dışarıya şiddetle sürüklediler
Ve kanlar içinde üzerime gelen o çirkin eller
Beni tuttular ve işte böyle asla
Geri çekilmediler!
Arafa adım attığım gün şeytan bana koştu
Ve her geçen gün daha koyuya,
En sonunda karanlığa bürünen
Zehir karası gözlerim oluştu..
Simsiyah.
Yitip giden ümidim ise
Gençliğimi kovalayan bir garip seyyah..
En sonunda gözlerimin feri
Kaçtı elimden, oysa oydu
Elimdeki son silah.